Thy Serpent
Mindview Nov 1998
We keren terug in de tijd; naar
1993 om precies te zijn. De Finse gitarist Sami Tenetz besluit, na enkele
onstabiele bandbezettingen en mislukte pogingen degelijke obscure metal te creëren,
het heft in eigen handen te nemen. Het blijkt een vruchtbaar initiatief te
zijn. Sami's eenmansproject, Thy Serpent, krijgt ondergronds immers snel de
aandacht die het verdient. De fanatieke muzikant vindt al vlug de juiste
personen om van zijn project een band te maken. Een eerste cd, getiteld 'Forest
Of Witchery', en een mini-cd, met daarop heropgenomen demo-materiaal, beloven
veel goeds voor Sami's verdere muzikale carrière. In 1998 breekt een nieuw
hoofdstuk aan voor de band. Naast Spinefarm, die zich voorheen al ontfermde
over Thy Serpent's werkjes, toont ook Nuclear Blast interesse. De Duitse
maatschappij zorgt voor de verdeling en promotie via hun sublabel Radiation.
Sami Tenetz belde mij op om zijn visie over de feiten te geven, al liep dat door
zijn beperkte kennis van het Engels niet al te vlot.
"Als
ik jou maar kan verstaan en ik mezelf kan uitdrukken, dat is voldoende. Mijn
kennis van het Engels zal wel uitbreiden naarmate ik met meerdere journalisten
en fans in contact kom. Op school kregen we slechts enkele uren talen
voorgeschoteld, waar ik niets van opgestoken heb." Sami werkt dus
liever met de gitaar dan met een balpen, een schrift of een boek. Dit bewijst
het nieuwe TS-album 'Christcrusher' eenstemeer. Het staat bol van meeslepende
black metal, opgesierd met akoestische gitaar- en synthesizerpartijen. Het
titelnummer vaart echter een andere koers; het is opvallend korter en sneller
dan de rest van de muziek op het cd'tje. Dit nummer slaat in als een bom en
vormt de ultieme poging om de laatste resten van het christendom op te ruimen.
De ingetogen en zelfs lichtjes depressief klinkende Sami geeft me gelijk.
"Geloof me of niet, maar sinds ik met Thy Serpent bezig ben, heb ik
regelmatig last van christenen. Ze verdragen niet dat ik lang haar heb, zwarte
kleding draag en dit soort muziek componeer. Dat stelletje idioten doet
verwoede pogingen mijn levenswijze te veranderen door mij brieven, boeken en
uitdrukkingen zoals 'God loves you' toe te sturen. Ik ben dit alles beu.
Vandaar het nummer en de titel van de cd." De gitarist moet echter
toegeven dat het nummer "Christcrusher" eveneens een commercieel
randje heeft … "Inderdaad, gezien de duur en de vlotheid van het nummer
is het ideaal om op een compilatie te zetten of op de radio te draaien."
Of het publiek dan geen verkeerd beeld krijgt van Thy Serpent, deert hem niet:
"Diegene die uitgaande van dat ene nummertje de gehele ceedee koopt,
zal verrast zijn. De lezers van jouw blad zijn bij deze gewaarschuwd."
Een nieuw album, een nieuw contract en mogelijks een toer als voorprogramma van
Mayhem … het lijkt erop dat Thy Serpent een professionele bezigheid wordt. Sami
verduidelijkt dat die conclusie te snel getrokken is. "Dat contract met
Nuclear Blast is slechts voor één cd. Verricht deze firma goed werk, wil ik
gerust nog één of meerdere schijven bij hen uitbrengen. Voorlopig doen en laten
we wat we willen. Jammer genoeg kunnen we niet leven van de muziek. Om de
eindjes aan elkaar te knopen, werk ik nog steeds in het familiebedrijf als
tapijtenlegger. Daar mag gerust verandering in komen, want ik stak reeds veel
tijd, geld en moeite in de band." Veel professionele muzikanten doen
niets anders dan muziek schrijven, een album opnemen en tenslotte datzelfde
album promoten met behulp van interviews en een toer waarbij iedere avond
hetzelfde setje wordt afgerammeld. Het is een proces dat telkens weerkeert, dat
naar mijn mening alle muzikale vrijheid afbreekt en van musiceren een
alledaagse baan maakt. Maar dat schrikt de bandleider niet af : "Ik wil
dat het toch ooit zijn vruchten afwerpt en dat ik ervan kan leven. Kijk, je
kent waarschijnlijk Children Of Bodom. Hun oprichter, zanger en gitarist Alexi
Laiho, vervoegde ons enige tijd geleden. We schreven samen enkele nummers en
probeerden een King Diamond-nummer uit. Het klikte, zowel muzikaal als
persoonlijk. Maar Children Of Bodom kreeg plots prioriteit en ik heb Alexi
moeten laten gaan. Ook Luopio, onze bassist, zag het wegens tijdsgebrek
allemaal niet meer zitten. Spijtig, maar dat is de tol die je ervoor moet
betalen."